دزدیده چون جان میروی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من
چون میروی بیر من نرو
ای جان جان بی تن نرو
از چشم من بیرون مشو ای شعله ی تابان من
تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم
ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من
بی پا و سر کردی مرا
بیخوابو خور کردی مرا
سرمستو و خندانم ای یوسف کنعان من
یک لحظه داغم میکشی یک دم به باغم میکشی
پیش چراغم میکشی تا وا شود چشمان من
هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرمچون دلبرانه بنگری
در جان سرگردان من